گرمایش یاتاقان‌ها یکی از جنبه‌های ذاتی عملکرد آنهاست. معمولاً یاتاقان‌ها به حالتی از تعادل حرارتی می‌رسند که در آن گرمای تولید شده با گرمای دفع شده برابر است و در نتیجه دمای پایداری در سیستم یاتاقان حفظ می‌شود.
حداکثر دمای مجاز برای یاتاقان‌های موتور، با توجه به کیفیت مواد و گریس مورد استفاده، در دمای ۹۵ درجه سانتیگراد محدود شده است. این محدودیت تضمین می‌کند که سیستم یاتاقان بدون ایجاد افزایش قابل توجه دما در سیم‌پیچ‌های موتور بدون هسته، پایدار بماند.
منابع اصلی تولید گرما در یاتاقان‌ها، روانکاری ناکافی و اتلاف حرارت ناکافی است. در عمل، سیستم روانکاری یاتاقان ممکن است به دلیل اشتباهات مختلف عملیاتی یا تولیدی دچار مشکل شود.
مسائلی مانند لقی ناکافی یاتاقان، شل بودن اتصالات بین یاتاقان و شفت یا محفظه، می‌تواند منجر به حرکت نامنظم شود؛ ناهم‌ترازی شدید ناشی از نیروهای محوری؛ و اتصالات نامناسب با اجزای مرتبط که روانکاری را مختل می‌کنند، همگی می‌توانند منجر به دمای بیش از حد یاتاقان در حین کار موتور شوند. گریس ممکن است در دماهای بالا تجزیه و از کار بیفتد و منجر به خرابی سریع و فاجعه‌بار سیستم یاتاقان موتور شود. بنابراین، کنترل دقیق بر تناسب و لقی قطعات در مراحل طراحی، ساخت و نگهداری موتور بسیار مهم است.
جریان شفت یک خطر اجتناب‌ناپذیر برای موتورهای بزرگ، به‌ویژه برای موتورهای ولتاژ بالا و فرکانس متغیر است. این جریان تهدید قابل توجهی برای سیستم یاتاقان موتورهای بدون هسته ایجاد می‌کند. بدون اقدامات مناسب برای کاهش آن، سیستم یاتاقان می‌تواند در عرض چند ثانیه به دلیل جریان شفت آسیب ببیند و در عرض چند ساعت از هم بپاشد. علائم اولیه این مشکل شامل افزایش سر و صدا و گرمای یاتاقان، و به دنبال آن خرابی گریس و اندکی پس از آن، سایش یاتاقان است که می‌تواند باعث گیر کردن شفت شود. برای مقابله با این مشکل، موتورهای ولتاژ بالا، فرکانس متغیر و ولتاژ پایین با توان بالا، اقدامات پیشگیرانه را در مراحل طراحی، ساخت یا بهره‌برداری انجام می‌دهند. استراتژی‌های رایج شامل قطع مدار (استفاده از یاتاقان‌های عایق‌بندی شده، کلاهک‌های انتهایی عایق‌بندی شده و غیره) و انحراف جریان (استفاده از برس‌های کربنی زمین شده برای هدایت جریان به دور از سیستم یاتاقان) است.
زمان ارسال: ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴